Lasix Comp 50 X 40mg

Lasix® behoort tot de groep van de diuretica.

Lasix® is aangewezen bij:

• vochtophoping (oedeem) veroorzaakt door hart- of vaataandoeningen, lever- of nieraandoeningen of door trombose.
• vochtophoping in de longen (longoedeem).
• oedemen veroorzaakt door brandwonden.
• vergiftiging (intoxicatie) door slaapmiddelen.
• licht of matig verhoogde bloeddruk.

Oedeem

• Als gevolg van hart of leverziekten (ascites = ophoping van vocht in de buikholte)
• Van renale oorsprong. Bij een nefrotisch syndroom, wanneer een etiologische behandeling met corticosteroïden faalde of in het geval van een corticoïde-intolerantie
• Veroorzaakt door veneuze insufficiëntie of door trombose
• Ten gevolge van brandwonden

Essentiële hypertensie

• Van lichte of matige graad

De diuretische werking van furosemide steunt op de inhibitie van de chloride en de natrium reabsorptie in de stijgende buis van de lis van Henle, voornamelijk in het medullaire, maar ook in het corticale deel. Door hetzelfde mechanisme wordt ook de kalium-excretie verhoogd.

Door de korte werkingsduur van het product wordt dit verlies snel aangevuld door kaliumresorptie buiten de diurese-perioden. Er werd ook een verhoging van het magnesium-verlies waargenomen, maar de klinische gevolgen hiervan zijn niet duidelijk. Een vermindering van het serummagnesium doet zich over het algemeen niet voor.

Furosemide heeft ook een directe vasodilaterende werking. Bij patiënten met hypertensie wordt de norepinephrine-gevoeligheid van de vaatwand verminderd.

Lasix doet over het algemeen de water- en zoutuitscheiding toenemen. Zijn werking wordt niet beïnvloed door een verminderde glomerulaire filtratie, noch door een hypoalbuminemie, noch door acidotische stofwisselingsstoornissen.

Lasix 40 mg tabletten: 40 mg furosemide per tablet.

Hulpstoffen:

• Lactose monohydraat
• magnesiumstearaat
• maïszetmeel
• gepregelatiniseerd maïszetmeel
• anhydrisch colloïdaal siliciumdioxide
• talk

1. Mogelijke bijwerkingen

Zoals elk geneesmiddel kan ook dit geneesmiddel bijwerkingen hebben. Niet iedereen krijgt daarmee te maken.

De frequentie van de mogelijke bijwerkingen die hieronder worden genoemd, is gedefinieerd overeenkomstig de volgende afspraak:

zeer vaak (komt voor bij meer dan 1 op de 10 personen) vaak (komt bij 1 tot 10 op de 100 personen voor) soms (komt bij 1 tot 10 op de 1.000 personen voor) zelden (komt bij 1 tot 10 op de 10.000 personen voor) zeer zelden (komt bij minder dan 1 op de 10.000 personen voor) niet bekend (de frequentie kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald).

Volgende bijwerkingen werden beschreven:

Bloed- en lymfestelselaandoeningen

Vaak:

 concentratie van het bloed (hemoconcentratie)

Soms:

 Tekort aan bloedplaatjes (trombocytopenie)

Zelden:

 Tekort aan witte bloedlichaampjes (leukopenie);  Toename van bepaalde cellen (eosinofiele cellen) in het bloed (eosinofilie);

Zeer zelden:

 Bloedarmoede als gevolg van een te geringe aanmaak van rode bloedlichaampjes (aplastische anemie)

 Bloedarmoede als gevolg van een te grote afbraak van het bloed (hemolytische anemie)

 Zeer ernstige bloedafwijking (een abnormaal laag aantal witte bloedcellen in het bloed) (agranulocytose)

Immuunsysteemaandoeningen

Zelden:

 Ernstige overgevoeligheidsreacties voor lichaamsvreemde stoffen (anafylactische of anafylactoïde reacties). Raadpleeg onmiddellijk de behandelende arts.

Niet bekend:

 Verergering of activatie van systemische lupus erythematosus (veralgemeende ziekte van het afweersysteem).

Voedings- en stofwisselingsstoornissen

Zeer vaak:

 Stoornissen in het elektrolytenevenwicht, uitdroging en verminderd bloedvolume, in het bijzonder bij oudere patiënten.

 Verhoging van het creatinine en van de triglyceriden in het bloed.

Vaak:

 Daling van de natrium-, chloor- en kaliumgehalten in het bloed.

 Verhoging van het cholesterolgehalte in het bloed.

 Verhoging van het urinezuurgehalte in het bloed wat kan leiden tot jichtaanvallen.

 Verhoging van het urinevolume.

Furosemide mag niet toegediend worden aan patiënten met:
- een overgevoeligheid voor furosemide of voor één van de in "Samenstelling" vermelde hulpstoffen. Er bestaat een gekruiste gevoeligheid tussen furosemide en sulfamiden (bijvoorbeeld antibiotica van het sulfamide- of sulfonylureatype),
- dehydratatie of hypovolemie,
- nierinsufficiëntie met oligo-anurie die niet reageert op furosemide,
- een toestand van precoma of comateuze toestanden die optreden bij hepatische encefalopathie,
- ernstige hyponatriëmie,
- ernstige hypokaliëmie,
- alsook aan zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven (zie "Zwangerschap en borstvoeding").
- omwille van de aanwezigheid van lactose in Lasix 40 mg tabletten (53 mg/tablet), is dit geneesmiddel tegenaangewezen bij patiënten met zeldzame erfelijke aandoeningen als galactose-intolerantie, Lapp lactasedeficiëntie of glucose-galactosemalabsorptie.
- omwille van de aanwezigheid van sacharose in Lasix 30 mg Prolongatum, capsules met verlengde afgifte (85 mg/capsule) is dit geneesmiddel tegenaangewezen bij patiënten met zeldzame, erfelijke aandoeningen als fructose-intolerantie, glucose-galactose malabsorptie of sucrase-isomaltase insufficiëntie.

Volwassenen en kinderen vanaf 15 jaar

• Begindosis: 20 tot 40 mg /dag
• Onderhoudsdosis: 20 mg /dag of 40 mg om de 2 dagen
• Indien nodig te verhogen tot max. 120 mg/dag
• Dosisaanpassingen zijn aangewezen bij nierinsufficiëntie
• Begindosis: 30 mg /dag
• Indien nodig te verhogen tot max. 60 mg/dag, dan eventueel met een niet diuretisch antihypertensivum combineren
• Dosisaanpassingen zijn aangewezen bij nierinsufficiëntie

Zuigelingen en kinderen < 15 jaar

• Dagelijkse dosis: 1 - 3 mg /kg lichaamsgewicht tot max. 40 mg /dag
• Dosisaanpassingen zijn aangewezen bij nierinsufficiëntie

Toedieningswijze

• De tabletten, zonder kauwen, op nuchtere maag, met een weinig vloeistof innemen, bij voorkeur 's morgens
• De laatste dosis van de dag moet in de vroege namiddag ingenomen worden om diurese tijdens de nacht te vermijden